Luang Prabang: olifanten, ziplines, koken,...

Luang Prabang is de oude hoofdstad en koningsstad van Laos en behoort tot het Unesco werelderfgoed. Het centrum is klein en overzichtelijk. Er is 1 grote hoofdstraat waaraan de meeste belangrijke gebouwen liggen zoals de oudste tempel van Luang Prabang en het koninklijk paleis, nu museum. Tevens is de hoofdstraat het uitgaansgebied van de stad. Talloze Franse koloniale huisjes staan aan weerszijde van de straat. Dit geeft de straat een heel gemoedelijke sfeer. Wij besluiten om op onze eerste dag de fiets te pakken om zo het stadje te gaan bezichtigen. Hele ouderwetse en brakke fietsen maar wat kun je anders verwachten. Laos is natuurlijk wel een echt derde wereldland. In het museum krijgen we een goede indruk hoe het ervoor 1970 in het koninklijk paleis aan toe ging. Indrukwekkend. Na de lunch beklimmen we tegenover het museum en tempel de heilige berg Phou Si. Vanaf boven heb je een prachtig uitzicht over Luang Prabang. Matthijs koopt 2 kleine vogeltjes in een kooitje om deze bovenop vrij te laten. Volgens de Laotianen brengt dit geluk, laten we dat hopen. Op weg naar het hotel besluiten we dat Matthijs een bezoekje aan de kapper moet brengen. Voor 15.000 Kip (nog geen € 1,50 ) krijgt hij een prachtig nieuwe coupe aangemeten. Daarnaast kopen we voor € 3,- 6 dvd’s met speelfilms. Toch een hele aanschaf gedurende zo’n reis -;). De namiddag besluiten we relaxed door te brengen aan het zwembad want o wat is het warm in Laos en zeker als de zon schijnt.

De tweede dag staat in het teken van een bezoek aan de watervallen en olifanten alsmede een zip lining avontuur hoog in de bomen. We worden opgehaald door een gids die ons met zijn auto zo’n 30 minuten buiten Luang Prabang brengt. Vervolgens moeten we in een kleine bananenboot een 10 minuten over de rivier waarna we terecht komen in de jungle. Patrick en de kids willen graag gaan zip linen. Zip linen is tokkelen door de bomen. Eerst moet je eindeloos klimmen om hoogte te bereiken daarna moet je je ettelijke malen de afgrond instorten. Boven de boomtoppen en over de rivier en watervallen; de langste afdaling was een rit van bijna 400 meter. Weliswaar goed gezekerd en met de nodige begeleiding maar toch… Ik pas voor dit grapje omdat ik geen zin heb in de hoogte en de muggen en daarnaast ben ik nog niet helemaal boven Jan.

Maarten zegt het volgende erover: het ziplinen of wel tokkelen genoemd ging dwars door de regenwouden van Laos. Het was echt super vet om te doen. Bij sommige stukjes was het zo dat je niet schuin naar beneden ging maar juist recht. Dat was in het begin heel er eng maar je moest het drie keer doen daarna was het niet zo eng meer.

Na een uur intensief te hebben geklommen en getokkeld komen man en kids helemaal bezweet terug van het intensieve avontuur. Het was geweldig!!!!

Na het tokkelen willen de kinderen dolgraag een ritje maken op de rug van een olifant. Patrick en ik geloven dat wel. In eerste instantie lijkt het allemaal heel spannend maar eenmaal op de rug van de olifant valt dat allemaal erg mee en vinden ze het gesjok eigenlijk maar een beetje saai. Tijdens het wachten heb ik gezien dat je ook een bad kan nemen met de olifanten. Iets wat volgens mij veel leuker is voor de kinderen. Het bankje wat bovenop de olifant zit wordt van de olifant afgehaald en de kinderen gaan met z’n 3-en elkaar vasthoudend op zijn rug zitten. Onder begeleiding van een verzorger lopen ze zittend op de rug van de olifant naar het poeltje onderaan de watervallen. De olifant gaat heerlijk het water in. Het lijkt allemaal heel onschuldig de olifant krijgt bananen en bamboe toe geworpen en eet smakelijk totdat de verzorger iets roept waardoor de olifant besluit kopje onder te gaan. De kinderen gaan tot aan hun nek ook onderwater en schreeuwen het uit omdat ze het naast spannend en eng ook heel erg leuk vinden. Dit tafereel herhaalt zich een paar keer waarbij het zelfs gebeurt dat Willemijn en Maarten van de olifant afglijden. Na een kwartiertje neemt de olifant met een aantal spraydouches afscheid van de kinderen. Dit was een super en onvergetelijke ervaring. Alle 3 zijn ze dolenthousiast en lyrisch en willen het graag nog een keer doen mocht daar ergens gedurende deze reis nog een kans voor zijn.

Na dit bijzondere avontuur besluiten we terug te gaan naar het hotel. Een terugreis die niet helemaal vlekkeloos verloopt. De bananenboot die ons moet terugbrengen naar het dorpje houdt er na 5 minuten varen mee op. Daar zit je dan met z’n 5-en op een brakke boot vol houtrot ergens op een rivier middenin de jungle van Laos. Lekker dan!!! Gelukkig, door de snelle stroming van het rivierwater, bereiken we snel weer de plek waar we zijn opgestapt en stappen we over op een andere brakke boot. Dit keer komen we wel in 1 keer aan bij het dorpje.

Na een ontspannen zwemsessie gaan we eten in het dorp. We trotseren de avondmarkt waar allerlei kooplui voor heel weinig hun “toeristische” koopwaar als t-shirts, whiskey, tasjes, schriftjes, beeldjes etc. aanbieden en gaan genieten van ons welverdiende diner.

Dag 3 in Luang Prabang staat in het teken van Laotiaanse kookles. Dag 2 stond in het teken van Patrick en de kids en nu mag ik ook kiezen wat we gaan doen. Het wordt dus koken. Om 10.00 uur moeten we ons melden in het midden van het dorp bij de kookschool. Allereerst gaan we naar de markt om allerlei lokale producten te kopen. Deze markt is wel een tikkeltjes anders dan de avondmarkt. Het is erg warm en het stinkt overal. Allereerst lopen we rond op de afdeling groenten en fruit. Alles is hartstikke vers en de meest mooie kruiden, pepertjes, fruit etc. ligt uitgestald. Daarna komen we op de afdeling waar ze naast levende vissen ook kikkers verkopen. In bakken zitten ontzettende grote dikke padden en kikkers. Ook liggen er dode vissen. Je moet je voorstellen dat er geen ijs wordt gebruikt en het enorm warm is, de stank die dit soort kraampjes met zich meebrengt is haast ondragelijk. De stank wordt nog erger als we op de afdeling komen waar het vlees ligt. Hier krijgen we enorme spijt dat we slippers dragen. De grond is nat en de stank enorm. Overal liggen ingewanden en stukken vlees. Het motto hier is doorlopen (wel uitkijken waar je loopt) en vooral niet door je neus ademen. We zijn blij als we alle het “verse” verlaten voor de gedroogde rijst en elektronica. Na onze marktervaring gaan we terug naar de kookschool.

Samen met 2 Australische dames gaan we 5 gerechten maken. Allereerst doen de 2 koks voor wat we moeten gaan maken en daarna gaan wij het in 1 x een 2-tal en 1 x 3-tal zelf maken. Hartstikke leuk en lekker en zeker niet moeilijk. Nadat we de gerechten hebben gemaakt mogen wij deze, als lunch, zelf oppeuzelen. Het eten is heerlijk en het gesprek met de Australische dames is leuk. De jongste dame studeert fysiotherapie en dat zet mij aan het denken…..

De dag dat wij aankwamen in Bangkok constateerde Patrick op mijn kuit een enorme blauwe plek. Ik had geen idee waar die blauwe plek vandaan kwam en constateerde bovenaan de plek een knobbeltje zo groot als een kersenpit. Waarschijnlijk ontstaan tijdens de vlucht en niks om je zorgen over te maken. Echter de blauwe plek ging maar heel langzaam weg en het knobbeltje bleef. Tijdens de lunch besloot ik de plek te laten zien aan de dame die fysiotherapie studeert en vroeg haar wat het mogelijk zou kunnen zijn. Zij wist het niet maar had het idee dat het misschien wel iets te maken zou kunnen hebben met de vlucht en dus met trombose. Ai dat was even schrikken en iets dat we verder moeten onderzoeken. In overleg met het hotel hebben we een afspraak gemaakt met een Laotiaanse huisarts. Naar een Laotiaanse huisarts is een bijzondere gebeurtenis………