Koninklijk Pnom Penh en eendjes op het platteland

Inmiddels zijn we alweer 3 volledige dagen in Cambodja. De eerste indrukken zijn overweldigend. Het land bestaat uit heel veel water en de meeste huizen zijn gebouwd op palen om zo weerstand te bieden tegen het hoge water. Daarnaast is het een vrij vies land. Stoffig vanwege de slechte wegen en vies omdat er overal afval ligt.

We beginnen onze reis in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Op de luchthaven worden we verwelkomd door onze gids die op geheel Cambodjaanse wijze ons bloemenkettingen en armbanden uitdeelt. Het lijkt wel Hawaii ;-), en we vallen wel een beetje op in onze geurige uitdossing. We komen ’s-middags aan en omdat we hier maar 1 nacht zijn, besluiten we dat we meteen het koninklijk paleis met zilveren pagode willen gaan bekijken. Een prachtig groot complex met vele gebouwen, tempels, pagodes en stoepa’s (graftombes). We zijn enorm onder indruk. Het is er prachtig maar wel ontzettend warm. Hoe dan ook als de zon schijnt is het nu niet goed meer uit te houden. De temperatuur loopt dan makkelijk op richting de 40 graden. Na 45 minuten te hebben rond gelopen op het koninklijk terrein houden we het voor gezien en duiken we de stad in om wat te gaan eten en drinken. Na het eten lopen we terug naar het hotel.

Wat blijkt zodra de zon onder is en het buiten wat aangenamer toeven wordt? Alle Cambodjanen gaan naar buiten. Op de pleinen wordt behalve gegeten en gedronken ook gesport en gedanst. Willemijn & Matthijs besluiten mee te gaan dansen wat voor de Cambodjanen hilarisch is.

De volgende ochtend worden we vroeg opgehaald voor onze rit richting Battambang. Battambang ligt op zo’n 300 kilometer van Phnom Penh. Deze afstand leg je niet in een paar uurtjes af. Hier in Cambodja duurt dat zeker een uurtje of 6. Alles heeft te maken met de conditie van de wegen, het verkeer dat dwars door elkaar heen gaat (geen stoplichten, geen voorrangsregels etc.). Gelukkig stoppen we een paar keer. De eerste keer stoppen we bij een dorpje waar zilveren items worden gemaakt. Wij voelen ons hier enorm de toerist en hebben het idee dat het een groot toneelspel is om ons zo spoedig mogelijk dollars afhandig te maken. Natuurlijk doen wij hier niet aan mee. De 2e stop vinden we veel interessanter, leuker en lekkerder ;-). We stoppen in een stadje waar we de lokale markt gaan bezoeken. De Cambodjanen hebben geen koelkast wat betekent dat alles vers gekocht moet worden. Daardoor gaan ze wel 2 of 3 keer per dag naar de markt. De markt die wij bezoeken heeft van alles, levende kippen en eenden, vis, vlees (ze verkopen zelfs de koppen van varkens) maar ook gefrituurde krekels, sprinkhanen, toren en kakkerlakken. Deze moeten natuurlijk door sommige van ons geprobeerd worden. Matthijs is stoer en gaat als eerste, hetgeen geen enorm succes is. Kokkend en spugend werkt hij de krekel weer uit zijn mond. Daarna is Willemijn aan de beurt maar zij is in eerste instantie angstig. Patrick aarzelt geen moment en pakt de krekel en eet hem zo op. Best lekker zegt hij. Willemijn is daarna toch echt aan de beurt en eet de helft van de krekel op (de pootjes moet je hoe dan ook niet opeten). Een stukje verderop introduceert de gids bij ons een lokale lekkernij: ongeboren eend. Eendeneieren worden na zo’n 15 dagen onder moedereend vandaan geroofd en door mensenhanden verder bereid. Het resultaat is een goedgevuld ei met een restje ei’ geel’ en vooral een herkenbaar jong eendje met alles erop en eraan. De gids maakt een sausje en wat zout/peper/chili en biedt ons een hapje aan. We slaan beleefd (en onthutst?) af en onze gids neemt een flinke hap.

Het is inmiddels lunchtijd geworden en dus moet ook een geschikte plaats om te lunchen geselecteerd worden. De kennismaking met de markt heeft echter een slot op de magen geplaatst en de scepsis over Cambodja-style horeca naar 100% gebracht. We kiezen uiteindelijk voor de sfeerloze en risicoloze oplossing: lunchen bij een pompstation met koekjes en crackertjes. De gids en chauffeur sloffen hoofdschuddend weg en zoeken een stoffig tentje voor de lunch.

Aan het eind van de middag bereiken we onze eindbestemming in Battambang. Dat blijkt een ware oase in het groen. Enigszins verstopt in de country side hebben Nederlandse Jan en zijn Cambodjaanse vrouw Phary zo’n 2,5 jaar geleden een pareltje gecreëerd voor de westerse toerist. 10 huisjes, fraai zwembad met jacuzzi, heerlijke keuken (Westers en Cambodjaans), superservice met een oprechte glimlach en alles ook nog eens fantastisch betaalbaar. Een heerlijke uitvalsbasis voor het verkennen van Battambang en omgeving.

Dag 2 in Battambang nemen we om te beginnen plaats op de Bamboo trein; inventief gebruik van oude middelen door de lokale bevolking. Het betreft de oude smalspoor spoorlijn van Pnom Penh naar Siem Reap uit de Franse koloniale tijd. Deze spoorlijn is alle lange tijd overwoekerd en bewoond door de bevolking, laat staan een beetje onderhouden. Met wat timmerwerk van bamboe, sloophout, smeedwerk en een oude bromfietsmotor zijn losse treintjes gebouwd die gebruikt worden over een trajectje van 10 kilometer voor vervoer van kippen en rijst naar de lokale markt maar vooral voor vervoer van toeristen. Dit leidt tot een grappige snelheidservaring waarin we moeten bukken voor laaghangende takken en tegelijkertijd genieten van de omgeving met veel rijstvelden. Bij tegenliggend verkeer moet een van twee treintjes van de rails getild worden om de ander door te laten. Gegeven de constructie en fluitje van een cent. We stellen echter ook vast dat deze attractie in de Efteling tot directe sluiting zou leiden wegens grove schending van de normale veiligheidseisen.

In de middagen van de laatste dagen hebben we vooral genoten van de lokale kennis van Phary. Deze enthousiaste en praatgrage dame nam ons eerst op sleeptouw tijdens een snackjestour en vergezelde onze dames later bij een bezoekje aan de nagelstudio – voor een appel en een ei werden de dames (en Phary zelf) vertroeteld met diverse manicure-kunstwerkjes op vingers en tenen.

De snackjes tour verdient zeker ook specifieke vermelding. Cambodjanen eten het liefst de hele dag door allerlei kleine hapjes, naast het gebruikelijke ontbijt/lunch/diner met plakrijst. Deze snacks worden gekocht bij kleine stalletjes en restaurantjes – vaak ter plekke bereid door een tandeloze grootmoeder en haar kleindochters. Kosten per portie beperken zich tot enkele dubbeltjes (van een US dollar) of een paar honderd Riel. Phary laat gasten graag kennismaken met een selectie van deze heerlijkheden bij eethuisjes waarvan ze weet dat met verse ingrediënten en schoon water gewerkt wordt. We hebben de stoute schoenen (teenslippers) aangetrokken en zijn per fiets met Phary op pad gegaan en zijn tonnetje rond teruggekeerd. Slakken, vis in bananenblad, Cambodjaanse pannenkoek met kip en taugé, eenden embryo (dit keer namen Willemijn en Matthijs een hapje van het eigeel!), desserts met kokos/ gestoofd boomschors/ zoete rijst/ cassave. Sommige dingen spannend en alle dingen smakelijk en op locaties (Matthijs liggend in een hangmat) waar we anders nooit naar binnen zouden stappen. Gelukkig kunnen we achteraf vaststellen dat geen van allen lichamelijke klachten aan dit avontuur overgehouden heeft – met uitzondering van een overvolle maag bij de meest avontuurlijke deelnemers.

Inmiddels zitten we weer bij de gids/ chauffeur in de bus naar Siem Reap – we zijn zeer benieuwd naar het vele fraais van Angkor Wat en omstreken te bieden heeft. Dit gigantische werelderfgoed moet een van de cultuurhistorische hoogtepunten van onze reis worden. Nader bericht daarover volgt uiteraard later.