Scooters en dolfijnen

Inmiddels verstrijken de dagen in een rapper tempo dan ons lief is. Nog 3 dagen en dan gaan we naar huis. De afgelopen 2 dagen hebben we, naast niks doen, ook nog wat leuke invulling gegeven. Al sinds onze aankomst op Bali wilde Patrick graag een keer op de scooter. Tegen een kleine betaling ( 50.000 Rupia is 4,- Euro voor 2 scooters) konden we de scooters lenen van het personeel van de villa. Patrick is met Matthijs op de scooter naar Lovina gereden. Ongeveer 20 minuten scooteren op een, naar mijn idee, gevaarlijke weg. Het kon de pret niet drukken, de mannen vonden het geweldig.

's Middags mocht ik het ook proberen. Met z’n 5-en op 2 scooters en 4 helmen (want dat mag hier allemaal) op de scooter naar de hotsprings. Je trekt een hoop aandacht als blanke familie op de scooter. De hotsprings liggen hier 10 kilometer vandaan en zijn warm waterbronnen waarin gezwommen kan worden. Het water komt rechtstreeks uit de aarde en is zwavelhoudend waardoor enorm goed water is tegen huidaandoeningen. Nadeel van het water is dat het stinkt. Niet echt lekker dus. Patrick en de kinderen hebben even genoten van het water. Ik heb van een afstandje gekeken en natuurlijk foto’s gemaakt.

Na de hotsprings hebben Patrick en ik ons laten verwennen met een massage op de Bale Bali. 2 (potige) dames hebben zich ruim een uur over ons ontfermd voor een full body massage. Het was heerlijk. Echt iets wat je vaker moet doen, ook in Nederland. Het is jammer dat een massage in Nederland niet dezelfde prijs heeft als hier. We hebben een ton Roepia per persoon betaald, is 8,- Euro. Wellicht dat we donderdag nog een keer in de herhaling gaan zodat we helemaal fit het vliegtuig in kunnen.

De omgeving van Lovina staat bekend om de dolfijnen. Vanochtend zijn we dan ook vroeg opgestaan, 05.30 uur, om met twee bootjes de zee op te gaan en dolfijnen te gaan spotten. En wat waren er veel … zowel dolfijnen als bootjes met toeristen. Het leek een beetje alsof we op safari waren. De dolfijnen laten zich, schijnbaar, alleen maar zien bij zonsopkomst. Zodra de zon op is, zijn er ook geen dolfijnen meer. We hebben er een heleboel gezien en in groten getale bij elkaar waarvan sommige zelfs springend. Het was het vroege opstaan meer dan waard. Ze laten zich echter graag zien, maar lijken wel cameraschuw, tenminste als we de resultaten van onze vele foto’s beoordelen. Met de vele rugvinnen, staarten en ruggen kunnen we wel een beest bij elkaar photoshoppen, maar de parallelle sprongen van 6 dolfijnen hebben we alleen op onze eigen harde schijf kunnen registreren.

Vanmiddag zijn we weer gaan scooteren. We krijgen duidelijk de smaak te pakken. Het blijft, in mijn ogen, wel gevaarlijk. We zijn in de spits, rond een uur of 4, terug gereden van Lovina naar ons huis in Bangar. Het was druk met andere scooters, vrachtwagentjes en marcherende kinderen. Het is hier de gewoonte dat de schoolkinderen op de onafhankelijkheidsdag ( ieder jaar viert Indonesië op 17 augustus dat het onafhankelijk van Nederland is geworden) gaan marcheren tegen elkaar. Om dit te oefenen gaan de kinderen van alle scholen in de omgeving ‘s middags de straat op en lopen ze in rijen van 2 achter elkaar, zingend, te marcheren. Aangezien er hier niet heel veel wegen zijn doen ze dat dan maar op de hoofdweg. Dit maakt het verkeer nog gevaarlijker. Continu moet je stoppen en inhalen omdat er kinderen aan het marcheren zijn. Een vrij bizar fenomeen.