Bijna Bye Bye Bali

Nog even een laatste update op de laatste ochtend. ’s Ochtends om 07.00 uur hebben we de laptop even aangeslingerd. Met uitzicht op zee (vissers halen hun netten binnen, heel in de verte zijn de bootjes van de dolfijnspotters te onderscheiden) is het nog super om even te genieten van ‘ons’ terras. We gaan een lange en uitputtende dag tegemoet met een lange vliegreis, maar toch ook nog even een bezoekje aan de Waterbom: hét waterpretpark van Bali. Deze belofte aan Willemijn (en de jongens) kunnen we toch nog inlossen. Bij ons bezoek aan Seminyak zouden we al gaan, maar hebben het toen laten schieten in verband met de ziekenboeg. We vliegen vanavond echter pas om 20.30 uur en moeten al uiterlijk om 12.00 onze villa verlaten. De waterbom kan er daarom nog prima tussenin gesqueezed worden.

De afgelopen dagen waren weer kleurrijk en leuk.

Eergisteren zijn we wezen snorkelen vanaf het eiland Menjangan. Dit eiland bevindt zich bijna op het noordwestelijkste puntje van Bali, voorbij Pemuteran. In de verte zijn de kustlijn en de eerste vulkanen van Java te onderscheiden. Yvette had nog bijna niet gesnorkeld (ziek en zo) en de rest wilde ook graag nog een keer van de onderwaterwereld genieten. Verder waren er veel positieve commentaren over deze snorkelplek. We moesten daarvoor eerst een dik uur met Herman in de auto en vervolgens nog een half uurtje oversteken met een bootje. Het was super! Het eilandje is onderdeel van een Nationaal Park en onbewoond (uiteraard behoudens een tempel) en zonder faciliteiten als toilet en horeca. Dat werd dus picknicken en wildplassen. Het snorkelen was prachtig. Vanaf het strandje was er eerst enkele tientallen meters kristalhelder ondiep water vol koraal en heel veel kleurrijke vissen. De grootste verrassing was echter de diepe onderwaterklif die daarop volgde. Je keek tientallen meters een enorm gat in alsof je vanaf de rand van een flatgebouw snorkelde. De klif was ook vol koraal en biedt ruimte aan duizenden vissen en visjes.

Op de terugweg hebben we ook nog even de apentempel aangedaan. Deze tempel is gebouwd op een plek waar voorheen al veel apen woonden. Aanleiding voor de bouw was een mythische geschiedenis waarin de apen een Chinese ontdekkingsreiziger hebben geholpen. De apen hebben het nu duidelijk voor het zeggen in de tempel en de omgeving. De tempel ligt bij de zee en het was erg grappig om de apen de weg over te zien steken om een bad te nemen. Tientallen apen speelden in zee met elkaar en leken zelfs te zwemmen. Bezoek aan de tempel was niet zozeer tot plezier van Willemijn, want haar angst voor deze brutale beesten lijkt alleen maar toe te nemen.

Ons bezoek aan het achterland van Banjar/ Lovina van gisteren was ook zeer vermeldenswaardig. We leken de attractie van dag in een omgeving die blijkbaar zelden door toeristen aangedaan wordt. Ons boekje gaf de tip over Pedawa en omgeving waar nog op de traditionele wijze geleefd en gebouwd (bamboehuisjes, etc) wordt. Een paar dagen geleden hadden we al per scooter een mislukte poging gedaan om dit gebied te bereiken. Dorpsbewoners hebben ons toen geadviseerd om niet verder te rijden wegens het slechte wegdek. Herman durfde de gok wel aan via een alternatieve route en heeft heel wat steile weggetjes en potholes moeten nemen. De Toyota kraakte en piepte maar de beloning was groot. Vriendelijke dorpelingen die graag hun huisje lieten zien (uiteraard tegen een kleine vergoeding), unieke vergezichten en zelfs een bejaarde dame die topless haar bagage op haar hoofd vervoerde – we hebben discreet maar geen foto gemaakt. Ons blonde gezelschap is tientallen kilometers enthousiast toegeroepen door kinderen en volwassen die zich op of langs de weg bevonden (Hello! What’s your name? Where are you from?). Uiteindelijk belandden we ook nog in de langgezochte ceremonie, waarbij we getuige waren van de rituele slacht van een jong kippetje om de spirits gunstig te stemmen. Super dat we dit stuk van de Balinese cultuur ook nog even mochten aanschouwen.