Zie ginds....

13-07:

Van de Taman Negara naar de Cameron Highlands

Oftewel van de warme, vochtige jungle naar de koele (rond de 22 graden) hooglanden van Maleisië. Na een onrustige nacht met allerlei vreemde maar vooral vervelende geluiden van beesten die onder en langs ons huisje liepen, mochten we vandaag weer terug naar de bewoonde wereld. Een trip die niet helemaal vanzelf ging. Om uit de jungle weg te komen hadden we gekozen voor een boottrip van een dikke 2 uur. Nog even genieten van de prachtige omgeving vanaf het water.

Voordat de boot vertrok hebben we de kinderen gevraagd “moeten jullie nog naar de wc” en zo ja doe dat nu wat de komende 2,5 uur hebben we hier echt geen gelegenheid voor. De jongens zijn braaf naar de wc gegaan maar onze prinses vertikte het. Zij zei “ik ga toch niet naar die vieze wc’s hier in het restaurant”! Dus je gaat liever in de jungle ???? Ja, en ik moet toch niet. Dan niet ….

We waren nog geen uur op weg in onze bananenboot of Willemijn zei: ik moet zo nodig. Vanzelfsprekend gingen wij hier niet direct op in. Na een minuut of 20 kreeg Willemijn het zo moeilijk dat de tranen over haar wangen biggelden - ze kon het echt niet meer kon ophouden. De boot, vol met toeristen, moest stoppen bij een eilandje en Patrick en Willemijn zijn er samen uitgegaan op zoek naar een bosje (een paar honderd meter lopen) waarachter onze prinses eindelijk kon plassen. Wat een opluchting …. en wij konden onze reis vervolgen. We moesten wel beloven dat Willemijn van haar zakgeld ’s avonds een rondje aan de hele boot zou geven.

Na weer een kwartiertje varen liep de boot vast. Er staat weinig water in de rivier en je moet precies weten waar je wel en niet kan varen. En dat liep fout. De boot liep vast op een zandbank. De schipper en zijn begeleider gingen uit de boot om de boot vlot te trekken. Deze mannen kregen de boot niet in beweging en meer mankracht was nodig. Een aantal mannen, waaronder Patrick, besloten om uit de boot te stappen om gezamenlijk de boot vlot te trekken. Daar sta je dan midden in de jungle in een rivier om een boot vol met toeristen vlot te trekken. Na een minuut of 10 lukte het om de boot in beweging te krijgen en konden we verder varen.

Onze chauffeur / gids Desmond stond ons op te wachten om ons vervolgens naar de highlands te brengen. Een trip van ongeveer 2,5 uur over hobbelige wegen. Dit laatste resulteerde in spugende kinderen op de achterbank en maakte een tussenstop noodzakelijk om een nieuwe voorraad plastic tasjes te bemachtigen. De lunch in een Chinese food court hebben we ‘beleefd’ afgeslagen. We waren ter plekke al de bezienswaardigheid van de dag en het oogde en rook verschrikkelijk. We hebben de lunch beperkt tot een pak crackertjes.

Van de Taman Negara naar de Cameron Highlands is een wereld van verschil. Niet alleen qua temperatuur en natuur maar ook qua hotel. Bij aankomst in het schitterende Cameron Highlands Resort werden we verwelkomd met thee en een massage van 5 minuten voor 5 personen. De kinderen werden alle 3 tegelijkertijd gemasseerd. Een ongekende luxe die ze nog nooit hadden ervaren. Ze hebben er van genoten (zie foto).

Het is nu 14 juli.
Vandaag hebben we eerst ontbeten. Toen werden we opgehaald door onze chauffeur en gids Desmond. We gingen en halve dag rondreizen door Cameron Highlands. Als eerste gingen we via de locale markt naar een Butterfly park. Op de locale markt konden alle verse streekproducten gekocht worden: de mooiste verse aardbeien, appels, sinaasappels, pomelo’s, ananas, you name it. Cameron Highlands zijn met recht DE groenten-en fruitproducent voor heel Maleisië en daarbuiten.

In het vlinderpark konden we kijken naar vlinders en andere dieren zoals: wandelende tak, wandelend blaadje, cavia’s, ganzen, konijnen en schorpioenen (mijn moeders favoriet.) Veel dieren konden ook geaaid worden (zie foto’s).

Na dit park gingen we naar de theeplantages. Daar keken we naar de grote plantages en naar de productie van thee.

Daarna was het hoogste tijd voor een verlate lunch in de vorm van High Tea in Ye Olde’s Smokehouse. Een hotel in Tudorstijl, opgericht door Engelsen met grote heimwee. De Engelse tuin met wandelpaadjes en schommelbanken was een aangename plek voor thee (witte wijn…) en scones met marmelade en cream.

Na een laatste stop bij een indrukwekkende Chinese tempel was het tijd voor terugkeer naar ons hotel. De avond ervoor hadden we al gezellig geborreld en gegeten met de Nederlandse familie Ravelli die met ons in de boot vanuit Taman Negara zat (de belofte van Willemijn moest dus echt ingelost worden!). De Ravelli’s vroegen of we zin hadden om aan te haken bij hun eetplannen van vanavond. Ze hadden van een collega een Gouden Tip gekregen voor een restaurant met als specialiteit ‘Steam Boat’. Een Chinese bereidingswijze van allerlei heerlijkheden in een soep, die achteraf ook nog gegeten kon worden.

Mrs. Li van het restaurant was een grote hulp bij het afzinken en opdreggen van al het lekkers. Tofu, visballetjes, diverse paddestoelen, stukjes vis, stukjes kip, noodles, alles werd erin gemikt. Mrs. Li had meer moeite om onze twijfels bij het opeten te begrijpen. Het ‘You want more boy!?’ was niet van de lucht. De bijbestelde frietjes en kipnuggets vonden meer enthousiasme. Het was niettemin een buitengewoon gezellige en bijzondere belevenis. Jeroen, Ellen, Sophie en Casper: dank!