Eerste dagen Amed, i.c.m grieperig en grappig Gili

Inmiddels zijn we weer een paar dagen verder en zijn, opnieuw, aangeland aan het zwembad van ‘onze’ schitterende villa in Amed. We hebben de familie Lemstra (Bart, Anita, Sjoerd en Veerle) conform planning ontmoet op Gili Trawangan en hebben met elkaar 24 uur genoten van de Gili’s. Niet voor iedereen een echt genoegen, aangezien Yvette eigenlijk voor vertrek naar Gili al niet in orde was en zich Gili daarom vooral herinnert als een grieperige reis per speed boat, en/maar wel optimaal gebruik heeft gemaakt van het hotel op dit eilandje… Hieronder wat meer toelichting op de afgelopen dagen.

Twee dagen geleden zijn we van Ubud naar Amed gereisd. Onderweg nog een lunch gedaan in Candidasa, een kustplaats met schijnbaar enige allure maar in de praktijk viel het ons daar een beetje tegen. Her en der hotelletjes en restaurantjes maar weinig echte charme. Vervolgens het laatste uurtje weer langs de flanken van Mount Agung (vulkaan, laatste uitbarsting in 1964 3.142 m hoog) gereden door allerlei rijstterrassen. Via nog een paar dorpjes arriveren we aan de kust in Amed.

Toeristisch gezien is Amed nog een ruwe diamant aan het begin van de ontwikkeling. Prachtig gelegen aan zee met koraalriffen voor de kust en daarmee super voor snorkelen en duiken. De wegen, winkeltjes, havens en sfeer doen echter nog in niets denken aan de huidige Cote d’Azur. Eerder wat we ons voorstellen bij Sainte Maxime aan het begin van de 20e eeuw. De kippen en varkens lopen her en der op het strand. De buren aan de overkant van hebben een derdewereldbestaan, maar wel met kleurentv. Een schrijnend contrast maar iedereen lijkt er vrede mee te hebben.

‘Onze’ villa Disana stamt uit 2010, is Piet Boonachtig vormgegeven en van alle moderne gemakken voorzien. We werden welkom geheten door de gehele staf die zich voor de gelegenheid in traditionele Balinese kleding had gestoken: Kadek (manager van de villa en chauffeur voor eventuele excursies), Ketut (food & beverage, tevens de zus van Kadek), Eddy (de goedlachse man van housekeeping) en Wayan (tuin, algemeen onderhoud en als security man 24*7 aanwezig). We beschikken over een infinity pool en vanuit de tuin stap je direct het strand op en de zee in. Op zee zeilen regelmatig visserbootjes voorbij, soms met snorkelaars aan boord, maar meestal gewoon op jacht naar een verse heerlijkheden als barracuda en tonijn (zonder duurzaamheidskeurmerk, nemen we aan). Op deze plek gaan we het zeker een weekje uithouden. Niettemin hebben we na de eerste nacht de villa alweer evens achter ons gelaten. Gili riep namelijk.

Gili Trawangan is een waar duikers- en snorkelaarsparadijs. Een klein eilandje met een grote verscheidenheid aan restaurantjes, barretjes, fietsverhuurders, mini-bioscoopjes (illegale DVD kopieën vertoond via beamertje aan 100-tal toeristen, gezeten op de bankjes van sloophout – als je een drankje koopt mag je blijven ‘hangen’). Alles op loop- en fietsafstand en dat is wel zo prettig want gemotoriseerd verkeer (en verharde wegen) ontbreekt volledig (geen scootertjes!). De enige vorm van taxi bestaat uit ponywagentjes. Bart en Patrick hebben een brakke mountainbike gehuurd voor verkenning van het eiland. Na 45 minuten stoeien door rul zand waren ze bezweet weer terug; het eiland was al gerond. Wel fantastisch om dit bijzondere eiland zo te verkennen. Ook de achtersteegjes werden met een bezoekje vereerd.

Na 24 uur hebben we Gili weer achter ons gelaten en zijn we teruggegaan naar Bali. Overigens niet na een detour via Gili Meno, Gili Air en Lombok. Voor de grieperige Yvette een weinig welkome uitbreiding van de trip. Wel prettig om te kunnen zeggen dat we ook op Lombok geweest zijn, helaas lukt het Patrick niet om een t-shirt te scoren als bewijs. ’s Middags om 1400 uur kwamen we met zijn negenen aan bij villa Disana waar Ketut de lunch al voorbereid had. Yvette kon eindelijk weer even een bed induiken. De rest van de middag werd genoten van het zwembad en de zee, waarbij de kano’s ook uitgebreid ingezet werden.

Tijdens het schrijven van deze update, uitzicht op zwembad en zee, komt een strandverkopertje langs met miniatuur vissersbootjes. Tegelijkertijd is ons vijftal een spelletje voetbal op ons grasveldje begonnen. Om de kinderarbeid uit te bannen en de teams in evenwicht te brengen, stelt Patrick voor om de jongen te vragen om ook mee te doen. De wedstrijd gaat door als een interland en integratieproject. Onze Balinese balvirtuoos trapt een lekker balletje mee. Een mooi uitzicht bij zonsondergang, en veelbelovend voor de rest van ons weekje Amed met de Lemstraaas.