De familie van Ketut doet goede zaken

Voor het grootste deel van het gezelschap bevalt het verblijf helemaal prima. Yvette zit echter nog steeds in de ziekenboeg en heeft nu besloten om het paardenmiddel van dokter Pon (eigen import uit Nederland) maar in te gaan zetten. De koorts en hoofdpijn lijken af te gaan nemen en hopelijk zijn we binnenkort weer echt voltallig. Hoe heeft de rest van het gezelschap zich vermaakt? De familie van Ketut vervult daarbij een belangrijke rol…..

Allereerst is daar de afdeling hairstyling. Veerle en Willemijn hadden beide in Ubud gezien hoe het mogelijk was om haarvlechtjes te krijgen. De prijsstelling daarvan was echter dusdanig bezopen (zeker naar Balinese standaarden) dat de wederzijdse ouders geen akkoord gaven. De vlechtjes bleven lonken dus Ketut om raad gevraagd. Geen probleem: de had wel 2 nichtjes die langs wilden komen, zodat onze Sparuimte omgetoverd werd tot hairstudio. Na enkele uren geduld werd de villa beloond met de aanwezigheid van het illustere duo Bo en Derek.

Verder was het haar van Patrick ook wel toe aan een knipbeurt dus werd de locale Leco op zijn scooter gezet. Wederom werd de sparuimte ingezet en dwarrelden de grijze plukjes al snel in het rond. Bart zag zijn kans ook schoon en schoof daarna in de stoel. Het resultaat kon de goedkeuring van een ieder krijgen en de kapper, uiteraard een neef van Ketut, werd bedankt voor zijn diensten.

Dat de sparuimte ook gebruikt wordt voor de officiële doeleinden spreekt voor zich. Anita en Yvette hebben zich beide al een keer laten vertroetelen. De reflexologie werkte bij Yvette door op reeds gepijnigde lichaamsdelen dus was misschien een minder goed idee.

De hele dag hebben we uitzicht op voorbijtrekkende vissers. Bananenbootjes met extra drijvers links en rechts, soms met zeiltje, soms met een eenvoudige motor, die ruimte bieden voor 3 volwassenen. We vonden het tijd om bij zonsondergang aan te monsteren op twee locale vissersbootjes waarvan de schipper geen woord Engels sprak– de ‘vrouwenboot’ (Willemijn, Veerle en Patrick) heeft gewonnen. De mannenboot kwam met lege handen thuis, de ‘vrouwen’ hadden één vis. Helaas werd de strijd met een enorme tonijn verloren. Veerle meende beet te hebben maar twijfelde nog een beetje en gaf de lijn aan Patrick. De kracht en het gewicht van de prooi deed de lijn in de handen van Patrick snijden, dus snel overgedragen aan de professional. Deze verspeelde uiteindelijk zijn ‘hengel’. De klos waarop het vistouw gerold werd, barstte onder het gewicht van de grote vis aan gruzelementen. De lijn werd daarom gewoon aan de boot gebonden, die vervolgens op waterskitempo (of is dat iets overdreven?) werd voortgesleept. Het avontuur eindigde pas nadat een kwartier later de lijn definitief brak. De gevangen ‘Poggok’ werd later in het restaurant door de neef van Ketut gediskwalificeerd voor grill en consumptie: te klein. Wij stonden op bereiding, dus uiteindelijk belandde de vis alsnog boven de hete kolen. En ’s Avonds werd het daarom toch maar weer een Spagje Bolo. De taxirit naar het restaurant was ook een belevenis. De kinderen mochten, gillend en zingend, staand achterin een mini pick-up de afstand tussen villa en restaurant afleggen. De hele dag zie je deze wijze van vervoer voor een elftal locale bouwvakkers, dus de Polis zal het wel goed vinden.

We maken ook ruimschoots gebruik van de schitterende snorkel- en duikmogelijkheden, zowel recht voor de deur als iets daarbuiten. Sjoerd en Bart hebben gedoken boven, en in, een gezonken Amerikaans schip. Schijnt een fantastische belevenis te zijn, tussen enorme barracuda’s (volgens Bart was het een haai) en tonijnen. We hebben nog een middagje snorkelen boven een Japans oorlogsschip op het programma staan.
Het was weliswaar geen zondagochtend, maar Bart en Patrick hadden wel zin om de omgeving van Amed per fiets te verkennen. “Ketut kan dat? Tuurlijk, ik bel mijn neef want die verhuurt fietsen!”. Enfin, een half uurtje later worden twee hagelnieuwe fietsen aan huis afgeleverd. Wel een beetje te klein en de mountainbike miste een paar essentiële versnellingen, maar ach. Daar zeur je niet over voor EUR 2,40 per dag. Heerlijk gefietst door de heuvelige omgeving rond Amed en Mount Agung, waarbij we met gevaar voor eigen leven (zeer steile afdaling, matige remmen) ook nog een locale zeezoutwinning hebben bekeken. Halverwege, badend in het zweet, hebben we genoten van een heerlijke lunch met prachtig uitzicht (op zee, en zo…)

Kortom: de Stinzenlaan Zuid redt zich uitstekend aan de Aziatische kust. Nog een paar dagen en dan breekt de verjaardag van Willemijn aan. Dat wordt een echte reisdag. De familie Lemstra vertrekt weer naar Breukelen. De Kleijtjes slaan hun kampong op in Seminyak.

Laatste update dd 31-07: Wegens gebrekkige internetconnectie lukt het niet op foto’s te delen, en vaak ook niet om op de site te komen vanuit Amed. Herstel Yvette gaat gelukkig nu goed, gisteravond weer met z'n 9-en uit eten geweest.Meer foto’s en nieuws volgen vanuit Seminyak!